Η Αλήθεια πέρα από τις "αλήθειες."

Αυτό που μπορεί να σου συμβεί βιώνοντας έναν μεγάλο πόνο,

(τον μεγαλύτερο πόνο στη ζωή σου, εκεί που απλά σταματούν τα πάντα, σαν κάποιος να πατάει έναν διακόπτη και σβήνουν όλα γύρω σου και μέσα σου,)

είναι να ανακαλύψεις τι παραμένει άθικτο και να δεις την Αλήθεια.

Να δεις αυτό που είσαι.

Αυτή είναι η αλήθεια μου λέμε, και την υπερασπιζόμαστε.

Στην καλύτερη περίπτωση αυτής της ιδιωτικοποίησης της αλήθειας, αποδεχόμαστε και το δικαίωμα του "άλλου" στη δική του αλήθεια.

Στη χειρότερη περίπτωση μη αποδοχής και σύγκρουσης, γεννιέται ο πόλεμος.

Και έτσι γεμίσαμε αλήθειες, αντί να μιλάμε για πραγματικότητες.

Γιατί, πραγματικότητες υπάρχουν πολλές και διαφορετικές, αλήθεια όμως μια.

Ποια είναι αυτή η Αλήθεια;

Αυτή που είναι "πέρα" από αυτή τη σχετικότητα εδώ.

Η αρχική, αυτή που είναι η πηγή των πάντων, που είναι αυτό που δεν αλλάζει ποτέ.

Είναι αυτή η άπειρη ακινησία, που είναι πραγματικά η βάση των πάντων, και ότι και αν εμφανίζεται εδώ, μπορεί να εμφανιστεί μόνο επειδή αυτό που είναι η αλήθεια είναι επίσης εδώ.

Αυτό που είναι η αλήθεια είναι παρόν μέσα σου όπως ακριβώς είναι μέσα μου, είναι στο σύννεφο είναι στο δέντρο είναι στο πληκτρολόγιο ..

Αυτό που είναι η αλήθεια διαπερνά τα πάντα.

Αυτό που είναι απλά πραγματικότητα είναι παρ' όλα αυτά εδώ, και αυτό είναι υπέροχο,

γιατί μόνο σε αυτό, μπορούμε να βιώσουμε το σύνολο της ανθρώπινης ύπαρξης σε όλη την παλέτα, για να μπορούμε να μιλάμε για πολλές πραγματικότητες.

Πραγματικότητες που αλλάζουν, ενώ η αλήθεια όχι.

Όταν συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που νομίζεις ότι είσαι, και ο τρόπος που υπάρχεις δεν είναι καθόλου αληθινός, τότε μπορεί να σου αποκαλυφτεί αυτό που απλά ήταν πάντα εδώ, αλλά είναι τόσο δυσδιάκριτο και τόσο ήσυχο, δε φωνάζει δεν ωρύεται..

Δεν κλαίει μαζί σου όταν είσαι στα πατώματα, ούτε γιορτάζει όταν χαίρεσαι γιατί δε χρειάζεται.

Απλά είναι εδώ, είναι πάντα εδώ.

Ακίνητο, γιατί είναι η πηγή της κίνησης.

Μόνο για αυτό μπορώ να σου μιλήσω, αυτό που δεν μπορώ να πω ότι αναγνώρισα εγώ, γιατί αυτό το εγώ που νόμιζα ότι είμαι, χάθηκε, εξαφανίστηκε, διαλύθηκε στον αέρα και έτσι απλά αποκαλύφθηκε η αλήθεια.

Σταμάτησαν όλα να υπάρχουν εδώ.. (και λέγοντας εδώ θέλω να φανταστείς να σου δείχνω εμένα, αυτό το σύστημα σώμα / πνεύμα ) σταμάτησε η γη να γυρίζει, ούτε καν κάτι για μια εμπειρία. Απόλυτη σιωπή. Για πόσο δεν έχει σημασία γιατί δεν υπάρχει χρόνος, αλλά όταν οι εμπειρίες αναδύθηκαν ξανά "αυτό" ήταν ακόμα εδώ και είναι αυτό που είναι εδώ και τώρα που σου γράφω.

Είναι αυτό που μέσα του συμβαίνουν όλα .. (Α,χα! Δεν είναι τελικά μέσα μου .. ) εγώ είμαι μέσα του, το σώμα μου συμβαίνει μέσα από αυτό, οι σκέψεις μου συμβαίνουν μέσα από αυτό, τα λόγια μου, οι πράξεις μου, το σύννεφο και η βροχή ο ήλιος λάμπει μέσα από αυτό .. Είναι αυτό που ο νους δεν μπορεί ποτέ να φτάσει, αυτό που δε θα κατανοήσει ποτέ!

Είναι το απολύτως ακατανόητο, κι όμως υπάρχει η διαύγεια σε κάθε στιγμή ότι αυτό είναι εδώ!

Και η μεγάλη ανακάλυψη ότι αυτό το ανέγγιχτο ήταν πάντα εδώ.

Κι αυτή η σταθερότητα, γίνεται πιο έντονη με τον καιρό πίστεψε με - η ζωή συνεχίζεται, έχουμε ακόμα τις συνθήκες της ζωής που συμβαίνουν, τους ανθρώπους που συναντάμε,

που μερικές φορές προκαλούν κάτι μέσα μας, σημεία ενεργοποίησης, ή πιάνεις ακόμη κάποιες στιγμές τον εαυτό σου να λειτουργεί με στρατηγικές που του έχουν εμφυτεύσει,

ή βλέπεις ακόμη να έχεις προσδοκίες.

Αλλά το βλέπεις !

Το βλέπεις ξεκάθαρα στη γέννηση του, και ξέρεις ότι δεν είσαι πια πρόθυμη να ακολουθήσεις τον παλιό τρόπο. Τις παλιές δομές του να θέλεις πάντα κάτι που δεν έχεις αυτή τη στιγμή ή του να θέλεις να χειραγωγήσεις μόνο και μόνο για να πάρεις ή να αποκρούσεις κάτι.

Όταν αυτές οι παλιές δομές πέσουν σαν παλιά φρούρια τότε είναι που θα νιώσεις την πλήρης ολοκλήρωση. Είναι τόσο ευεργετικό όταν συμβεί ..

Σαν τα πάντα να εδραιώνονται σε τούτη δω την ακινησία.

Μέσα από την ακινησία ( δε βρίσκω προς στιγμή καλύτερη λέξη ) ή με την ακινησία, μπορείς να ζεις με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.

Γίνεσαι η κατάφαση, μια συνολική συμφωνία για ότι συμβαίνει χωρίς αντίσταση.

Αποδοχή ..

Ακόμη κι όταν αναδυθεί από αυτή την ακινησία ένα είδος αντίστασης ..

Βλέπεις τη φυσικότητα του να υπάρχει αυτή η αντίσταση και έχεις πια την εμπιστοσύνη ότι από την πηγή που έχει αναδυθεί, αναδύεται και η κατάλληλη δράση.

Η ζωή βιώνεται στη φυσικότητα της....