Welcome to the Blog
Welcome to the Blog
Κάποιες λέξεις μοιάζουν με αγκαλιά
Όταν πενθείς, οι λέξεις που λες στον εαυτό σου είναι σαν μικρές ανάσες. Δεν αλλάζουν αμέσως τα πράγματα, δεν εξαφανίζουν τον πόνο, αλλά σου δίνουν λίγο χώρο, λίγη ηρεμία. Είναι μια υπενθύμιση πως μπορείς να είσαι ευάλωτη και δυνατή ταυτόχρονα. Ότι μπορείς να λες στον εαυτό σου: «Σήμερα πονάω πολύ, αλλά είμαι εδώ. Και αύριο βλέπουμε πάλι».
Πένθος & Προδοσία:
Υπάρχουν μηνύματα που φτάνουν αθόρυβα, απροειδοποίητα, φέρνοντας μαζί τους τον απόηχο μιας ιστορίας που ζητά να ακουστεί. Έτσι έφτασε και το δικό της μήνυμα σε μένα μέσα από το TikTok, μια πλατφόρμα που συνήθως γεμίζει με επιφανειακές αλληλεπιδράσεις. Μου έγραψε με ένα ψεύτικο προφίλ. Το κατάλαβα από την αρχή, αλλά της απάντησα όπως ακριβώς θα απαντούσα και έξω από τον ψηφιακό κόσμο. Ένα ψεύτικο προφίλ. Ένα αληθινό τραύμα. Μετά την απάντηση και τη συμβουλή μου, μου αποκάλυψε το πραγματικό της όνομα, με ευχαρίστησε και με προέτρεψε να γράψω κάτι για αυτό το θέμα.
Το Άλογο στο τραπέζι:
«Το βλέπετε το άλογο, έτσι δεν είναι;» ρώτησε.
Η σιωπή που ακολούθησε ήταν εκκωφαντική.
«Υπάρχει ένα άλογο πάνω στο τραπέζι μας», συνέχισε η Μαρία. «Είναι μεγάλο, μαύρο, και πανέμορφο. Και είναι εδώ για μένα. Για να με πάρει μακριά, σύντομα».
Τα Δωδεκάποντα του πένθους Χορεύοντας ξανά
"Πρέπει να μπεις στα παπούτσια μου για να με καταλάβεις." Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη φράση; Σήμερα όμως θα μιλήσουμε για ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι παπούτσια. Ένα ζευγάρι που κανείς μας δεν επέλεξε να φορέσει, αλλά που η ζωή, μας το παρέδωσε χωρίς να μας ρωτήσει. Τα δωδεκάποντα του πένθους.
Τα κρυφά εμπόδια του πένθους
Είσαι από εκείνες τις ψυχές που έχουν περπατήσει το μονοπάτι της απώλειας. Ο χρόνος φαίνεται ημερολογιακά να πέρασε, και ο μεγάλος πόνος, αυτός που σε λύγιζε, άρχισε να υποχωρεί. Ο θρήνος δεν σε επισκέπτεται πια τόσο συχνά. Και τώρα, λες στον εαυτό σου: "Το ξεπέρασα." Μα αγαπημένη μου, η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν έχεις τελειώσει ακόμη αυτό το ταξίδι.
Ξέρεις γιατί δεν μπορείς να προχωρήσεις πραγματικά;
Ένα ταξίδι στην Αλήθεια του πένθους και στην Ελπίδα
Το μήνυμα που εκπέμπει το Speaking Grief είναι ξεκάθαρο: το πένθος είναι μια ανθρώπινη εμπειρία που μας ενώνει και μας μεταμορφώνει. Η ζωή μπορεί να συνεχίζεται μετά την απώλεια, όμως δεν είναι η ίδια. Ωστόσο, μέσα από την αποδοχή, την ενσυναίσθηση και τη βαθιά κατανόηση, μπορούμε να βρούμε τη δύναμη να προχωρήσουμε και να τιμήσουμε τη μνήμη εκείνων που αγαπήσαμε.
Διατηρώντας την επαφή:
Ένα αγαπημένο σας πρόσωπο έχει πεθάνει. Ίσως ξαφνικά, ίσως μετά από μακρά ασθένεια. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που πέθανε, αυτό σκίζει τις καρδιές μας και δημιουργεί ένα τεράστιο κενό στη ζωή μας και σε εμάς. Με το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, ξεκινάμε τη συχνά μακρά και δύσκολη πορεία του πένθους.
Αλλά πού οδηγεί στην πραγματικότητα αυτό το μονοπάτι; Μέσα από τέσσερις, πέντε ή επτά φάσεις προς το κλείσιμο, την αποδέσμευση και τελικά τη συνέχεια, όπως μας λένε διάφορα ψυχολογικά μοντέλα;
Πώς θα ήταν αν το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να συνδεθώ με μένα;
Πόσο εύκολα μπορώ να μπω σε σύνδεση χωρίς ατελείωτες ώρες διαλογισμού, και χωρίς μεγάλες ιεροτελεστίες και προσπάθεια; Χωρίς πρωτόκολλο δηλαδή ..
Πόσο εύκολα μπορείς να μπεις στην σύνδεση του Εαυτού με την παρακάτω άσκηση ενώ διαβάζεις;
Δεν είσαι σε στάση λωτού, δεν έχεις τα μάτια σου κλειστά, και δε χρειάζεται να αναπνέεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο ..
Θέλεις να το δοκιμάσεις; Εδώ αυτήν τη στιγμή!
Φόβος = Διέγερση μείον Οξυγόνο
Τι μου συμβαίνει, όταν φοβάμαι;
Τι νιώθω στην πραγματικότητα;
Τι αισθάνεται το σώμα μου;
Σκέψου αν θέλεις κάτι αυτή τη στιγμή, που σε φοβίζει πάρα μα πάρα πολύ..
Σκέψου το τώρα και δες ή μάλλον νιώσε τι συμβαίνει πραγματικά..
Τι βιώνει το σώμα σου, και το τρικ είναι να νιώσεις τι βιώνει το σώμα σου χωρίς να κάνεις σκέψεις.
Σου μιλώ για αυτούς τους φόβους που ξέρεις πολύ καλά..
Φιλενάδα, μην πεθάνεις πριν…
Θα έρθει η στιγμή που θα φύγεις..
Ίσως όχι για πάντα, αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει ότι αυτή εδώ η maya θα τελειώσει.
Θα σβήσεις εσύ, και θα σβήσει μαζί σου το σύμπαν όλο!
Θα πέσει η αυλαία των ματιών σου, και θα σταματήσει να υπάρχει ζωή.
Ζωή όπως την ξέρεις, ζωή όπως είναι η δική σου ζωή,
όπως την βλέπουν μόνο τα δικά σου μάτια γύρω σου.
Θα σβήσει ένα ολόκληρο σύμπαν γιατί εσύ δεν θα το κοιτάς πια!
Αλλά, σου έχουν πει ότι η ζωή συνεχίζεται, φυσικά, αλλά όχι αυτή η ζωή.
Όχι αυτό εδώ το σύμπαν! Αυτό το δικό Σου Σύμπαν !
Aπό αισθήσεις φτιάχνουμε συναισθήματα,
Θα έρθει η στιγμή που θα φύγεις..
Ίσως όχι για πάντα, αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει ότι αυτή εδώ η maya θα τελειώσει.
Θα σβήσεις εσύ, και θα σβήσει μαζί σου το σύμπαν όλο!
Θα πέσει η αυλαία των ματιών σου, και θα σταματήσει να υπάρχει ζωή.
Ζωή όπως την ξέρεις, ζωή όπως είναι η δική σου ζωή,
όπως την βλέπουν μόνο τα δικά σου μάτια γύρω σου.
Θα σβήσει ένα ολόκληρο σύμπαν γιατί εσύ δεν θα το κοιτάς πια!
Αλλά, σου έχουν πει ότι η ζωή συνεχίζεται, φυσικά, αλλά όχι αυτή η ζωή.
Όχι αυτό εδώ το σύμπαν! Αυτό το δικό Σου Σύμπαν !
Απέραντο απεριόριστο πανέμορφο Είμαι
Απέραντο απεριόριστο πανέμορφο Εσύ!
Τόσο μαγικό τεράστιο απέραντο χωρίς αρχή και τέλος πλάσμα είσαι .. Που κατάφερες να κάνεις το απέραντο που είσαι,
μικρό σαν κόκκο άμμου, και την μεγαλειότητα σου, μικρή ανυπεράσπιστη ανθρωπινότητα ..
Τόσο συμπίεσες το μεγάλο που είσαι ώσπου να γίνει απτό και να γεννιέται μέσα από ένα σώμα ξανά και ξανά και ξανά ... και να ζει αιώνες στην αυτοΰπνωση και στο δράμα ..
μέχρι να σπάσει η αλυσίδα της λήθης ..
Και εσύ την έσπασες .. κατάλαβες τι έκανες;
Πόση Ζωή ακόμη θα ξοδέψεις;
Έχεις πληγωθεί τόσο πολύ και θα ήθελες να μην είχε συμβεί ποτέ αυτό που σε πλήγωσε.
Είναι αυτή η ζωή που έχεις στο εδώ και τώρα, και εσύ θα ήθελες μια άλλη.
Πόση Ζωή ακόμη θα ξοδέψεις;
Πόση Ζωή θα καταναλώσεις για να αλλάξεις Αυτό που δεν αλλάζει;
Η Αλήθεια πέρα από τις "αλήθειες."
Όταν συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που νομίζεις ότι είσαι, και ο τρόπος που υπάρχεις δεν είναι καθόλου αληθινός, τότε μπορεί να σου αποκαλυφτεί αυτό που απλά ήταν πάντα εδώ, αλλά είναι τόσο δυσδιάκριτο και τόσο ήσυχο, δε φωνάζει δεν ωρύεται..
Δεν κλαίει μαζί σου όταν είσαι στα πατώματα, ούτε γιορτάζει όταν χαίρεσαι γιατί δε χρειάζεται.
Απλά είναι εδώ, είναι πάντα εδώ.
Ακατάπαυστη αναζήτηση.
Πάντα κάτι ψάχνεις.
Στην αρχή για να επιβιώσεις και να συντηρηθείς, ψάχνεις στα τυφλά την θηλή της μητέρας, τρυφερότητα σε μια αγκαλιά, ισορροπία στα πρώτα σου βήματα στον κόσμο της ύλης.
Αργότερα μεγαλώνοντας αναζητάς στον υλιστικό κόσμο, κάτι που δεν μπορείς να προσδιορίσεις και αυτός συνήθως, αν όχι πάντα, σε απογοητεύει.
Ό,τι κάστρο και να έχεις χτίσει στον κόσμο της ύλης
(καριέρα, χρήματα, σπίτια, υλικά αγαθά γενικά)
συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν αυτό που πραγματικά έψαχνες.
Ποιον έχεις συγχωρήσει ; Ποιος έχει ενοχές ;
Είναι συγχώρεση σε επίπεδο ψευδαίσθησης και τελικά δεν αλλάζει τίποτα. Το έργο, η ταινία συνεχίζεται.
Ας μην έχουμε λοιπόν ψευδαισθήσεις δεν είναι καθόλου περίεργο, και μάλιστα είναι απολύτως κατανοητό να αισθάνεται κάποιος ότι δεν μπορεί ή δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσει ακριβώς επειδή βλέπει τα πράγματα από το επίπεδο της ψευδαίσθησης.
Ποια είναι η Αληθινή Συγχώρεση ;
Φως ! Περισσότερο Φως !
Εγώ με την πάροδο του χρόνου, ανακάλυψα ότι ο πόνος μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη, και η μεγάλη μου πληγή άρχισε να επουλώνεται.
Το πένθος δεν εξαφανίστηκε εντελώς, αλλά άρχισε να γίνεται πιο διαχειρίσιμο.
Κατάλαβα ότι έχω ιερή υποχρέωση να συνεχίσω τη ζωή μου και ότι πρέπει να βρω τρόπους να ενσωματώσω τη μνήμη του αγαπημένου μου προσώπου στην καθημερινότητά μου, ως μια πηγή έμπνευσης και δύναμης.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε μπορούν να μας κάνουν πιο ανθεκτικούς, πιο συνειδητοποιημένους και πιο ευγνώμονες για τις καλές στιγμές που ακόμα απολαμβάνουμε.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την εμπειρία για να εκτιμήσουμε περισσότερο τη ζωή, τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και τις ευκαιρίες που μας προσφέρονται.
Η διαδικασία αυτή δεν είναι εύκολη και συχνά απαιτεί πολύ κόπο και δύναμη.
Ο Ταξιδιώτης της Εσωτερικής Αλήθειας και το "Δάσος των Αποφυγών"
Ένας σοφός και γεροδεμένος Κέδρος του έδειξε πώς να αντιμετωπίζει τον φόβο.
Μια φιλική αιωνόβια Ελιά του έδειξε την αποδοχή της απώλειας.
Ένας ανθεκτικός Σφένδαμος την αποδοχή της θλίψης.
Μια καλοσυνάτη Ιτιά έκλαψε μαζί του όσα δάκρυα είχαν κρυφτεί στην καρδιά του. Του έμαθε να κλαίει.
Ένας μεγάλος πλάτανος του έδειξε ότι έχει πάντα προστασία στη ζωή του κάτω από τον τεράστιο ίσκιο του.
Εγώ σου μιλάω το Σώμα σου
Δεν είσαι το Σώμα αλλά έχεις Σώμα, εμένα, με βλέπεις;
Βαρέθηκα να σε βλέπω να προσπαθείς να επικοινωνήσεις με Αγγέλους και άλλες διαστάσεις ενώ δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου!
Είμαι δημιούργημα σου και όλα είναι στο χέρι μας!
Εύχομαι λοιπόν να σεβαστείς τη συμφωνία μας και να με ακούς γιατί έχω πολλά να σου πω.
Με αγάπη το σώμα σου.. 👤
Η τέχνη της αποδοχής της καταστροφής
Κάθε φορά που η ζωή μας μοιάζει να καταρρέει, σαν ένα κεραμικό που σπάει σε χίλια κομμάτια, έχουμε την ευκαιρία να εφαρμόσουμε αυτή τη φιλοσοφία που μας διδάσκει ότι οι ρωγμές στην ψυχή μας, δεν πρέπει να απορρίπτονται ή να κρύβονται.
Αντιθέτως, αυτές οι ρωγμές είναι τμήμα της προσωπικής μας ιστορίας και πρέπει όχι απλά να αποδεχόμαστε την ύπαρξη τους αλλά να βρούμε τη δύναμη να μας επισκευάσουμε /μεταμορφώσουμε σε κάτι εντελώς καινούργιο.