Η τέχνη της αποδοχής της καταστροφής

Ξέρεις, φίλη μου, τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πολλά για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και πώς αντιμετωπίζουμε τις καταστροφές και τις απώλειες. Και θυμήθηκα τη φιλοσοφία του Kintsugi, που προσφέρει τόση έμπνευση και σοφία.

Το Kintsugi, που αποκαλείται και "η τέχνη της αποδοχής της καταστροφής," είναι μια αρχαία ιαπωνική τέχνη

που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για την επισκευή σπασμένων κεραμικών αντικειμένων.

Η ιδιαιτερότητα της τέχνης αυτής είναι ότι χρησιμοποιείται χρυσός σαν υλικό συγκόλλησης, με αποτέλεσμα το τελικό αντικείμενο να γίνεται ακόμη πιο πολύτιμο, εμπλουτισμένο με τη λάμψη του πολύτιμου μετάλλου, ακόμη πιο ανθεκτικό, και τελικά ένα έργο τέχνης που είναι μοναδικό γιατί δεν υπάρχει κανένα ίδιο με αυτό.

Κάθε φορά που η ζωή μας μοιάζει να καταρρέει, σαν ένα κεραμικό που σπάει σε χίλια κομμάτια, έχουμε την ευκαιρία να εφαρμόσουμε αυτή τη φιλοσοφία που μας διδάσκει ότι οι ρωγμές στην ψυχή μας, δεν πρέπει να απορρίπτονται ή να κρύβονται.

Αντιθέτως, αυτές οι ρωγμές είναι τμήμα της προσωπικής μας ιστορίας και πρέπει όχι απλά να αποδεχόμαστε την ύπαρξη τους αλλά να βρούμε τη δύναμη να μας επισκευάσουμε /μεταμορφώσουμε σε κάτι εντελώς καινούργιο. Να αποδεχτούμε ότι γίναμε κομμάτια και να διαθέσουμε τον χρόνο και την υπομονή να μας μαζέψουμε από το πάτωμα, σαν το φλιτζανάκι του καφέ, να συγκεντρώσουμε με αγάπη κάθε κομμάτι που έχει σπάσει και να αφιερώσουμε τον χρόνο που χρειάζεται για να τα τοποθετήσουμε ξανά στη σωστή τους θέση.

Αυτό είναι παρόμοιο με τη διαδικασία ανακατασκευής ενός σπασμένου κεραμικού αντικειμένου, που γίνεται πιο ανθεκτικό και ομορφότερο μετά την επισκευή.

Έτσι και εμείς μπορούμε να ανακτήσουμε τη δύναμη μας και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας με ακόμη περισσότερη ανθεκτικότητα.

Η διαδικασία αποκατάστασης δεν μπορεί παρά να είναι πραγματική μεταμόρφωση.

Η αποκατάσταση είναι ένα ταξίδι που απαιτεί τον χρόνο της, την υπομονή μας και την αφοσίωση μας, γιατί πρέπει να αγαπήσουμε αυτά τα τραύματα/θραύσματα με όλη μας την καρδιά.

Αυτό πρέπει να γίνει με την αποδοχή του ότι συνέβη έχει συμβεί, και τη σύνδεση των κομματιών με τον πιο ανθεκτικό και ισχυρό τρόπο, με την αγάπη!

Ας αγκαλιάσουμε τα κομμάτια μας λοιπόν, ας βάλουμε χρυσό στις ρωγμές μας, και ας συνεχίζουμε να λάμπουμε ακόμη περισσότερο, ακόμη και μετά από καταστροφές και απώλειες.

Είμαστε πολύτιμοι!

Δεν είμαστε πολύτιμοι όμως παρά τα ψεγάδια και τις ατέλειες μας, αλλά τώρα πια εξαιτίας αυτών!