"Πρέπει να μπεις στα παπούτσια μου για να με καταλάβεις." Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη φράση; Σήμερα όμως θα μιλήσουμε για ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι παπούτσια. Ένα ζευγάρι που κανείς μας δεν επέλεξε να φορέσει, αλλά που η ζωή, μας το παρέδωσε χωρίς να μας ρωτήσει. Τα δωδεκάποντα του πένθους.

Ένα αγαπημένο σας πρόσωπο έχει πεθάνει. Ίσως ξαφνικά, ίσως μετά από μακρά ασθένεια. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που πέθανε, αυτό σκίζει τις καρδιές μας και δημιουργεί ένα τεράστιο κενό στη ζωή μας και σε εμάς. Με το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, ξεκινάμε τη συχνά μακρά και δύσκολη πορεία του πένθους.

Αλλά πού οδηγεί στην πραγματικότητα αυτό το μονοπάτι; Μέσα από τέσσερις, πέντε ή επτά φάσεις προς το κλείσιμο, την αποδέσμευση και τελικά τη συνέχεια, όπως μας λένε διάφορα ψυχολογικά μοντέλα;